Gordon Murray Automotive heeft vandaag eindelijk de T.50 supercar onthuld. Het mysterie waar autoliefhebbers al 2 jaar elk beetje informatie van hebben verslonden. Het model dat beloofd de ultieme analoge rijdersauto te worden, heeft vandaag kennis gemaakt met de wereld.
Het volgende hoofdstuk voor Gordon Murray
De legendarische Zuid Afrikaanse ontwerper bekend van zijn successen met Brabham en Mclaren in de formule 1, maakt met de T.50 een belofte aan zichzelf waar, om de Mclaren F1 op ieder vlak te verbeteren. Net zoals bij de F1 zijn prestaties niet een richtlijn, maar een gevolg van goed opgestelde ontwerpdoelen. Zo moest het motorblok sneller en meer toeren kunnen maken dan de Mclaren. Deze doelstelling is ruimschoots behaald door een speciaal ontwikkeld V12 blok van Cosworth. De 3.9 liter ongeblazen V12 produceert maar liefst 663 pk met een maximum aantal toeren van 12.100 per minuut! En hiermee willigt de auto nog een belofte in, door een hoger toeren bereik te hebben dan iedere andere productieauto.
Basis principes, perfect uitgevoerd
Gordon Murray maakt er geen geheim van dat hij niet gecharmeerd is van de huidige generatie supercars. De gedachte van meer is beter, staat bij hem gelijk aan meer is slechter. Een grotere auto heeft een hoger gewicht, en een hoger gewicht verpest niet alleen het rijplezier, maar zorgt ook voor meer verbruik en slijtage. Dit is de man die van Mercedes ieder jaar, 2 auto’s mocht kiezen van 150.000 pond. En koos voor een A klasse voor zijn vrouw en een Smart Roadster voor zichzelf, die hij overigens 14 jaar heeft bewaard. Met deze gedachte op zak, heeft zijn auto een bijzonder laag gewicht kunnen bereiken van slechts 980 kg.
Met zulke bijzondere cijfers, is de vergelijking met een circuitauto snel gemaakt is. Maar om de T.50 een circuitauto te noemen kan beschouwd worden als een belediging. De F1 stond immers ook bekend als een praktische auto, er is plaats voor 3 personen en hun bagage. Met de T.50 is dit niet anders en ook hier zijn de verbeteringen overal te vinden. De 3 zitposities zijn direct overgenomen, met de bestuurder in het midden en de 2 passagiers daarnaast. De “middenconsoles”van de F1 zijn weg zodat er gemakkelijk in de stoelen gestapt kan worden. De bagage gaat niet langer via de zijkant, maar via de bovenkant in de auto. Hierdoor is het meenemen van tassen een stuk makkelijker gemaakt.
De pièce de Air résistance
Het laatste belangrijke aspect van een auto van Gordon Murray is aerodynamica. De T.50 is als een klassiek marmer kunstwerk aan minimale luchtweerstand en downforce. Zo zijn er geen opzichtige spoilers te vinden op het bodywork, maar slechts 2 simpele flappen aan de achterzijde. De spiegels zijn vervangen voor camera’s, niet alleen voor minder weerstand, maar voornamelijk omdat dit de mooie lijnen niet verpest. Het allerbelangrijkste detail hierin vinden we van een ander iconisch ontwerp van Murray, de Brabham BT46. De eerste en laatste formule 1 auto die gebruik maakte van een ground effect ventilator.
Waarbij de BT46 het voornamelijk was bedoeld voor “koeling”, mag het bij de T.50 zijn rol wel vervullen als aerodynamisch wondermiddel. Door gebruik te maken van een ventilator die de auto in 6 rijmodussen kan begeleiden, is de T.50 oprecht de meest geavanceerde straatauto op gebied van aerodynamica. Door de auto aan de grond te zuigen, is het mogelijk om het effect van een spoiler na te bootsen en aanzienlijk te verbeteren.
The final curtain
Wij kunnen nog dagen doorgaan over deze indrukwekkende machine, maar aan ieder verhaal zit helaas een einde. Zo ook voor Gordon Murray, de kans dat er na de T.50 nog een hypercar komt uit zijn pen is zeer onwaarschijnlijk. De T.50 is een verzameling aan ideeën van één van de meest excentriek en geniale ontwerpers uit de afgelopen eeuw. Zijn visie voor de ultieme rijdersauto waar daadwerkelijk mee gereden kan worden op de weg. Slechts 100 straatversies zullen er gemaakt worden plus 25 versies voor op het circuit. Een bijzondere prestatie van een klein bedrijf, dat ons vrolijk maar toch ook een beetje verdrietig maakt.
