Rijtest: Ford Model A Convertible 1930

Een cabrio versie van een prewar A-Ford uit grootmoeders tijd met Dicky Seat. Is het echt zo’n leuke wagen? Of is het de beleving ansich? We kwamen erachter na een stukje rijden…

Wat is de A-Ford?

De Ford Model A oftewel de “A-Ford” is een bekende in de klassieke autowereld. Zeker omdat er tussen 1927 en 1931 bijna 5 miljoen stuks van gebouwd zijn. Waar vind je een auto waar maar liefst 40 carrosserie varianten van bekend zijn? Met als koploper de populaire Tudor waar 1,2 miljoen stuks van gebouwd zijn. Maar natuurlijk kennen we ook andere populaire modellen zoals de Roadster en de Phaeton. De A-Ford is de opvolger van de T-Ford (gebouwd tussen 1908 en 1927) en het mooie aan een A Ford is dat je overal op de wereld bijna alle onderdelen nieuw kan bestellen en er heel veel documentatie van is. En omdat er zeer actieve clubs zijn is de know how dichterbij dan je denkt.

De krachtige 4 cilinder motor heeft een inhoud van 3300cc en levert ongeveer 40 pk. De versnellingsbak heeft 3 versnellingen en is on-gesynchroniseerd. Alle 4 de wielen zijn geremd en aan boord is de elektrische installatie, 6 Volt.

Uitrusting

Goed, tot zover de getallen. Bij het instappen komt de authentieke aroma je al tegemoet. Er wordt besloten om met linnen dak open te rijden want de weer goden zijn ons vandaag gunstig gezind. Niet helemaal waar want er moet, bij gebrek aan überhaupt verwarming, met een winterjas aan gestuurd worden. Het zonnetje doet uitstekend zijn werk en met een mooie blauwe lucht staat de Ford inmiddels met 1-0 voor. Wat opvalt is dat deze uitvoering zelfs een Dicky Seat heeft. Deze achterbank is uit te klappen maar je kan dus op zo’n mooie dag als vandaag ‘gewoon’ met zijn 4-en op pad!

Klaar? Rijden maar!

Bij het onderdeel starten is het een feest van herkenning. Er moet namelijk nog gechookt worden. Mijn eerste auto (een VW Polo uit 1983) had dit ook en brengt mooie herinneringen boven. Daarnaast mag de onstekingsvervroegerhendel (mooi woord voor scrabbel) op het stuur maximaal gezet worden en kan de sproeier afstelling opengedraaid worden. Dit alles om meer brandstof toe te laten richting de 4 cilinders. Contact maken doen we uiteraard met een sleutel maar het starten doen we met de voet. Deze start button zit boven het gaspedaal en kan, uiteraard, met de voet worden ingedrukt. Als de motor aanslaat en als je denkt die loopt zet je de onstekingsvervroegerhendel weer terug in de 0 stand en stel je de inspuiting af met de eerdergenoemde sproeier afstelling. Laatstgenoemde is vooral handig mocht je bijvoorbeeld de bergen in gaan en je net wat extra brandstof nodig hebben. Oké, volgens mij kunnen we en na de eerste paar kilometers heb ik het wel redelijk onder de knie. En ook letterlijk want mijn linkerknie heeft soms ruzie met het stuur. Met mijn bijna 2 meter lengte is de knie-stuur combinatie niet ideaal. Al lag de gemiddelde lengte van de bevolking rond 1930 wel een stukje lager…

De auto rijdt soepel, alles werkt, stuurt strak en met de snelheid zit het ook wel snor. Binnen no-time zit je op de 50. Oh ja dat zijn natuurlijk miles per uur. Even wat gas terug dus…

We vervolgens onze weg en wat opvalt is dat de wegen in het idyllische Noord-Holland erg mooi, glooiend en uitdagend zijn. Op dagen zoals deze kom je erachter in wat voor mooie je omgeving je eigenlijk woont

Klutsen en tussengas?

Vanwege de on-gesynchroniseerd versnellingsbak moet er dubbel geklutst worden. Dat is in het begin erg wennen maar het verbaast me dat het me na een slordige 10 minuten toch redelijk goed afgaat. Het “tussengas” is een ander verhaal. Tussengas is een manier van terugschakelen van de versnellingen van een auto met een niet-gesynchroniseerde versnellingsbak. Kleine uitleg: de omtreksnelheid van de tandwielen op de secundaire as en de hoofdas moeten nagenoeg gelijk zijn. Vervolgens kunnen dan de tandwielen makkelijk in elkaar worden geschoven (als de koppeling is ingetrapt) en kan er met een beetje gas worden teruggeschakeld naar de vorige versnelling. Of op zijn oud-Hollandsch: het voorkomen van tandenknarsen. Dit is dus ook bij deze A-Ford van toepassing. Wat opvalt is dat deze A-Ford wel een zeer sterke 3^e versnelling heeft waar je lang in kan blijven rijden.

Sterke punten

Met zijn authentieke verschijning is het een graag geziene gast op autoshows. De blikvanger rijdt verbazingwekkend soepel en met een 3,3 motor zit het vermogen best wel snor. Er is wereldwijd erg makkelijk aan veel onderdelen te komen en hij zal bij voldoende aandacht waardevast blijven. Zie het als een leuke belegging waar je veel plezier aan zult hebben. En met de uitgeklapte Dicky Seat achterbank kan je met het hele gezin op pad.

Zwakke punten

Het duurt een tijdje voor dat je het tussengas door hebt. Het verdient veel aandacht en het geluid van ‘knarsen tanden’ attendeert je het nut van dit achterhaalde fenomeen. Bij lange mensen kan het stuur wat in de weg zitten

Conclusie rijtest Ford Model A

Een hele leuke no-nonsense auto die je na goed zoeken voor relatief weinig geld koopt. Hij is ondank het missen van de stuurbekrachtiging heel makkelijk te besturen. Mocht je deze auto gaan gebruiken als ‘dagelijkse auto’ is het wel verstandig om het onderhoudsregime van weleer te handhaven. De proefrit is in ieder geval geslaagd en nu nog even een reden verzinnen waarom je deze A-Ford niet moet kopen…

Ps. Interesse gewekt? Meer foto’s en info via juricastricum.nl