Een gevreesde tijd voor vele eigenaren van een youngtimer zat eraan te komen. De gevreesde APK keuring zou mij een beter beeld geven over de daadwerkelijke staat van de Alfa Romeo GT. Echter, voordat we bij deze hindernis aankomen valt er nog het één en ander te vertellen.
Roadtrip!
Het is Kerstmis 2020, de Alfa is inmiddels 3 weken in mijn bezit en de eerste roadtrip komt eraan. Een weekje weg naar Texel, het perfecte moment om de auto eens grondig te testen. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zo mijn twijfels had over de rit. Het vertrouwen in de techniek is er wel, maar het gewenste comfort niet helemaal. De sportstoelen van de Alfa Romeo GT zijn meer bedoeld voor mensen die skinny jeans lekker ruim vinden zitten. Mijn 1.94 m past voor de verandering prima in de auto, maar mijn voluptueuze plankfiguur dan weer niet.
Toen alle tassen en koffers eenmaal ingepakt waren voor een verblijf van minstens 3 weken op Texel, kon het inladen beginnen. Hier weet de GT weer op een andere manier te verrassen, de kofferbak is namelijk enorm! Met het grootste gemak past het in de kofferbak. Er was zelfs geen enkele tas die op de achterbank moest. Eenmaal onderweg kon de cruise control op 102 km/u en de reis van Utrecht naar Texel was voorbij voordat we het doorhadden. De stoelen zaten nog steeds niet heel erg goed, maar dit werd al iets beter als we de jassen uit deden.
Dit is S.H.I.T.
Op het eiland begon de GT last te krijgen van S.H.I.T. In tegenstelling tot de aan elkaar geschreven variant, is dit bij een Alfa Romeo iets positiefs. Het staat namelijk voor Self Healing Italian Technology, oftewel: sommige dingen begonnen weer te functioneren. Dit heeft eigenlijk altijd te maken met de elektronica, en voor de GT was dit uiteraard ook het geval. Het motorlampje wilde nog wel eens aan blijven. Dit kwam doordat ik de stoel had aangepast aan mijn lengte; dat veroorzaakte een kortsluiting onder de stoel. Het is een bekend probleem en na een tijdje besloot de Alfa dat het geen lampje op het dashboard meer waard was.
Probleem 1 opgelost. Probleem 2 is toch wat eigenaardig. De ruit aan de bestuurderskant kan met een druk op de knop volledig naar beneden rollen, maar niet in één keer omhoog. Toen ik dit meldde bij de vorige eigenaar werd mij in volle overtuiging verteld ”Je moet er gevoel voor hebben”. Prima, maar het gevoel dat ik erbij kreeg is er één van pure frustratie. Echter deed de frisse Texelse buitenlucht wonderen voor de GT. Warempel, hij doet het! Ik was nog nooit zo trots geweest.
Sneller dan die eruit ziet? Niet helemaal…
Toen de vakantie er eenmaal op zat begon het dagelijkse leven weer op gang te komen, en dus ook het woon-werkverkeer. Bij het kopen van de 1.8 was al duidelijk dat dit geen racemonster zou zijn, maar zelfs voor voor mij is dit aan de langzame kant. Meerijden met het verkeer vereist flink wat hoge toeren. Hierdoor krijg je het gevoel alsof je in een met M badges gebombardeerde318i zit, veel sneller wordt hij er niet van.
Dit had prima geweest als daarmee het verbruik gunstig was geweest, maar helaas. Een verbruik van 1 op 12 / 1 op 13 is alles wat eruit gehaald kan worden. Dit in combinatie met de vereiste euro 98 E5 benzine, ook wel bekend als ’the nectar of the gods’, maakt het rijden met de Alfa Romeo GT een duur tafereel. Of Alfa eigendom mij nog een stuk armer zal maken? Dat lees je in het volgende hoofdstuk.
