Radar: Duizenden Stellantis-EV’s kampen met defecte Mahle-boordlader

Je komt thuis, sluit je elektrische auto aan op de vertrouwde wallbox, zoals je al tientallen keren deed. Maar deze keer gebeurt er… niks. Geen piep, geen klik, geen groen lampje, geen laadsymbool op het dashboard. Even denk je nog aan de stroomvoorziening – of aan je laadkabel. Maar al snel blijkt de boosdoener ergens in de auto te zitten. Dan hebben we het meestal over de boordlader, die verstek laat gaan.

Tienduizenden auto’s getroffen

Tienduizenden elektrische auto’s van Stellantis-dochtermerken, van de Opel Mokka-e tot de Citroën ë-Berlingo, blijken te zijn uitgerust met een boordlader die opvallend vaak de geest geeft. En dat is geen randprobleem: deze component is zo’n beetje het kloppend hart van je AC-laadproces. Het blijkt te gaan om een veelgebruikte lader van de Duitse fabrikant Mahle, die nu voor flink wat kopzorgen zorgt. En wie buiten de garantieperiode valt, kijkt tegen een rekening van duizenden euro’s aan. Wat is hier aan de hand? Waarom komt dit probleem juist nu naar boven? En vooral: wat kun je doen als je getroffen bent?

Wat doet een boordlader eigenlijk – en waarom is hij onmisbaar?

De boordlader is een relatief onzichtbaar maar onmisbaar onderdeel van een elektrische auto. Het zit diep verstopt onder de motorkap en doet z’n werk in stilte – totdat het fout gaat. In de basis is dit apparaat verantwoordelijk voor het omzetten van stroom, en wel van het soort dat je thuis of bij een publieke laadpaal krijgt: wisselstroom (AC). De accu van een EV werkt echter alleen op gelijkstroom (DC), en daar komt de boordlader in beeld.

Zonder deze omzetter kan je auto simpelweg niks met de wisselstroom (AC) die je via de laadkabel aanbiedt. De lader vormt de schakel tussen het elektriciteitsnet en de accu. Je kunt hem vergelijken met de adapter van je laptop: sluit je alleen een USB-kabel aan op de muur zonder dat dikke tussenblokje, dan gebeurt er helemaal niets. De kabel ligt er keurig bij, de stekker zit erin, maar opladen? Ho maar.

De meeste EV-rijders laden hun auto dagelijks of wekelijks op via een AC-aansluiting: thuis aan een wallbox, op werk bij een parkeerplek met laadpaal, of onderweg bij een reguliere publieke laadvoorziening. En juist daar is de boordlader actief. Alleen bij snelladen langs de snelweg (DC-laden) is hij niet nodig – dat systeem levert namelijk al gelijkstroom, waardoor de stroom direct naar de accu kan gaan. Snelladers bypassen de boordlader als het ware.

Juist dat maakt het extra frustrerend als je auto nog wél werkt aan een snellader, maar alle andere laadpunten negeert. Want rijden lukt nog wel, alleen laden op de plekken waar je dat het liefst én voordeligst doet – thuis, op werk, bij de supermarkt – is ineens niet meer mogelijk. Precies daarom is de boordlader zo’n essentieel schakelpunt in het hele EV-ecosysteem. En als die uitvalt, valt er meer stil dan alleen een paar elektronen.

Wat gaat er mis met de boordlader van Mahle?

De veelgebruikte Mahle-boordladers, die tussen 2019 en 2023 in talloze Stellantis-EV’s zijn geplaatst, blijken gevoelig voor slijtage, warmteproblemen of zelfs ontwerpfouten. Het opvallende: zowel Stellantis als Mahle wil geen concrete cijfers geven. Toch stapelen de klachten zich op.

De specialisten van EVClinic – een onafhankelijke reparateur met ruime ervaring in EV-elektronica – noemen het zelfs een “structurele zwakke plek” in het ontwerp. Volgens hen is het koelsysteem onvoldoende, waardoor de lader op termijn gewoon oververhit raakt.

Wat begon als wat losse meldingen op fora, veranderde in tientallen ANWB-klachten en een uitzending van Radar waarin wanhopige eigenaren hun verhaal doen. Eén DS-rijder vertelt daar: “Hij laadt alleen nog op bij de snellader op 20 kilometer van mijn huis. Ik ben meer tijd kwijt met opladen dan met rijden.”

Welke auto’s lopen het meeste risico?

Het probleem met de defecte Mahle-boordladers is geen geïsoleerd incident dat zich voordoet bij één model of merk. In werkelijkheid hebben we het over een hele generatie elektrische voertuigen die tussen 2019 en 2023 op de markt zijn gebracht door een reeks bekende merken uit het Stellantis-concern – en daarbuiten. Deze voertuigen delen veel meer dan alleen hun uiterlijk of logo. Ze zijn allemaal gebaseerd op het zogeheten e-CMP-platform, waarbij techniek, aandrijflijn én elektronische componenten grotendeels identiek zijn opgebouwd.

Dat betekent in de praktijk dat een defecte boordlader in een Opel Mokka-e exact dezelfde oorzaak kan hebben als in een Citroën ë-Berlingo of Toyota Proace City Electric. De kwetsbare Mahle-lader is als stille kracht in al deze modellen ingebouwd – maar blijkt in de praktijk een zwakke schakel.

Hieronder vind je een overzicht van de modellen waarbij het risico op een falende boordlader het grootst is:

Peugeot

• e-208 (2019–2022)
• e-2008
• e-Expert, e-Rifter, e-Traveller, e-Partner (2020–2023)

Opel

• Corsa-e, Mokka-e (2019–2022)
• Combo-e, Vivaro-e, Zafira-e Life (2020–2023)

Citroën

• ë-C4 (2019–2022)
• ë-Jumpy, ë-SpaceTourer, ë-Berlingo XL (2020–2023)

DS Automobiles

• DS 3 Crossback E-Tense

Fiat

• E-Scudo, E-Ulysse, e-Doblò

Toyota

• Proace Electric en Proace City Electric (2020–2023)
  (ontwikkeld in samenwerking met Stellantis, delen technisch platform en onderdelen)

Wat deze lijst zo opvallend maakt, is de breedte van het probleem. Van compacte stadsauto’s tot grotere personenbusjes: allemaal lopen ze hetzelfde risico. Wie dus denkt dat laadproblemen alleen voorkomen bij een paar vroege productieseries, komt bedrogen uit. Zelfs modellen die pas kortgeleden op de markt kwamen, kunnen al kampen met storingen aan de boordlader.

Het is dus geen kwestie van “verkeerd model gekocht”, maar eerder een gevolg van een gedeelde technische basis die in meerdere reeksen is uitgerold. En dat maakt het probleem tegelijk moeilijker te isoleren én urgenter om serieus te nemen.

Garantie, of niet? Dit belooft Stellantis

Toen de eerste klachten over niet werkende laadpalen binnenkwamen, duurde het niet lang voordat de vinger werd gewezen naar de boordlader. Stellantis – het moederbedrijf achter onder andere Peugeot, Opel, Citroën en DS – reageerde in 2021 met een uitbreiding van de garantie op deze specifieke component: voortaan vier jaar in plaats van de gebruikelijke twee. Een stap in de goede richting, maar wel een met een duidelijk grijs gebied.

Want voor wie vóór april 2021 een elektrische Stellantis-voertuig kocht, geldt deze extra dekking niet automatisch. Zeker rijders van een Peugeot e-208 of Opel Corsa-e uit 2019 of 2020 vallen nu vaak net buiten de boot. En dat terwijl de boordlader bij veel van deze vroege modellen juist nu begint te haperen. Fiat-eigenaren hebben het helemaal lastig: zij zijn helemaal uitgesloten van de extra garantie, en dat zonder duidelijke toelichting vanuit de fabrikant.

Toyota doet het gelukkig beter

Toyota – dat voor haar Proace-modellen samenwerkt met Stellantis – gaat hierin duidelijk verder. Standaard geven zij vijf jaar of 200.000 kilometer garantie op de boordlader. Laat je de auto onderhouden door een erkende dealer? Dan loopt de dekking zelfs op tot tien jaar. Daarmee laat Toyota zien dat langdurige betrouwbaarheid ook als belofte kan gelden, niet alleen als verwachting om het vertrouwen van de kopers te winnen.

Toch blijft het stil aan de kant van Stellantis. Er is tot op heden géén officiële terugroepactie aangekondigd, ondanks de groeiende stroom meldingen bij de ANWB, Radar en diverse online fora. Het concern stelt dat het probleem zich “in te weinig auto’s voordoet” om zo’n stap te rechtvaardigen.

Op papier klinkt dat logisch, maar voor veel elektrische rijders met een defecte boordlader – en een niet-opladende auto – voelt het als een klap in het gezicht. Radar vroeg Stellantis om opheldering, maar kreeg geen concrete antwoorden. Zolang duidelijkheid uitblijft, blijven veel rijders zitten met vragen én een auto die niet oplaadt.

Wat als je garantie is verlopen? Non-conformiteit biedt hoop

Het overkomt veel EV-rijders nét na het verlopen van de garantietermijn: plots doet de auto het niet meer aan de laadpaal en blijkt de boordlader defect. Frustrerend genoeg kan dat precies een paar maanden ná de vier jaar garantie zijn – of net na de overschrijding van het maximale kilometrage. Je eerste gedachte: “Dan zal ik wel moeten betalen.” Maar dat is lang niet altijd waar.

Volgens ANWB-jurist Pieter de Porto zijn er namelijk ook ná het verlopen van de fabrieksgarantie juridische mogelijkheden. Hierbij bedoelt hij non-conformiteit – een lastig woord voor iets eigenlijk heel logisch: een product moet doen wat je er redelijkerwijs van mag verwachten. En van een boordlader mag je, ook als leek, verwachten dat die langer meegaat dan vier jaar of 100.000 kilometer. Zeker als je de auto normaal gebruikt en goed laat onderhouden.

Als blijkt dat de boordlader al na relatief korte tijd de geest geeft – zonder dat er sprake is van verkeerd gebruik of schade van buitenaf – dan is dat dus niet jouw schuld. In zo’n geval ben je als consument wettelijk beschermd, ook als de garantie op papier verlopen is. De verkoper (vaak de dealer of het autobedrijf waar je de auto hebt gekocht) blijft namelijk verantwoordelijk voor het leveren van een deugdelijk product.

Maar dit gaat helaas niet vanzelf. Er zijn een aantal stappen die je moet zetten om je recht te halen:

• Laat de fout professioneel vaststellen
  Laat de auto uitlezen bij een dealer of onafhankelijke EV-specialist. Zorg dat het duidelijk is dat de boordlader het probleem veroorzaakt, en dat dit niet komt door externe invloeden zoals waterschade, modificaties of een verkeerde aansluiting.
• Verzamel bewijs
  Sla alles op: het foutcode-overzicht, het diagnoserapport, eerdere onderhoudsfacturen en e-mails met de garage. Hoe beter je dossier, hoe sterker je staat als het tot een geschil komt.
• Dien een formele klacht in bij de verkoper
  Leg de situatie uit, verwijs naar non-conformiteit, en verzoek om kosteloos herstel of vervanging. Vraag altijd om een schriftelijke reactie. Wordt er niet gereageerd, dan kun je de hulp inroepen van partijen als de ANWB, het Juridisch Loket, of – als laatste redmiddel – de Geschillencommissie Voertuigen.

De wet is in dit opzicht helder: als een auto (of onderdeel) eerder stuk gaat dan je redelijkerwijs mag verwachten, dan is dat een gebrek waar de verkoper voor moet opdraaien – en niet jij. Veel consumenten weten dit niet, of denken dat ze geen poot hebben om op te staan zodra de garantie verlopen is. Maar met de juiste informatie én aanpak blijkt het tegendeel vaak waar.

Alternatief: reparatie bij specialisten als EVClinic

Voor wie geen trek heeft in hoge dealerrekeningen of eindeloos gesteggel over garantievoorwaarden, is er gelukkig ook een ander pad. Steeds meer elektrische rijders vinden hun weg naar onafhankelijke specialisten zoals EVClinic, een in Zagreb en Berlijn gevestigd bedrijf dat zich volledig heeft toegelegd op het repareren en herprogrammeren van elektronica in elektrische voertuigen.

EVClinic is een technisch georiënteerd diagnosecentrum dat zich onderscheidt doordat er ook wordt gekeken naar de achterliggende oorzaken van defecten, en niet simpelweg het vervangen van complete onderdelen – iets wat bij merkdealers al snel duizenden euro’s kost. Bij Mahle-laders kunnen ze het defect vaak herleiden tot een specifieke chip, soldeerpunt of thermisch probleem, en deze vervolgens gericht repareren. Daarmee voorkom je een volledige vervanging van het onderdeel, en dat scheelt zomaar tussen de €1.500 en €2.500 aan kosten. Maar je moet dan wel naar Zagreb of Berlijn. Gelukkig zijn er in Nederland ook diverse gespecialiseerde reparatiebedrijven.

Zeer kritisch

Opvallend is ook de toon van EVClinic. Het bedrijf is uitgesproken kritisch over de kwaliteit en service van veel autofabrikanten – en niet zonder reden. In verschillende blogposts en technische rapportages nemen ze geen blad voor de mond. Om met hun eigen (vertaalde) woorden te spreken: “Als je een Stellantis-EV rijdt, mag God je helpen.” Die boodschap klinkt misschien wat ongenuanceerd, maar komt voort uit een groeiende frustratie over ondoorzichtige garantiesystemen, terughoudende communicatie van fabrikanten, en het feit dat structurele technische problemen zelden erkend worden zolang ze ‘onder de radar’ blijven.

Waar dealers soms blijven steken in foutcodes wissen en standaardonderdelen vervangen, duikt EVClinic dieper in de software en elektronica. Ze hebben inmiddels heel wat defecte Mahle-laders gezien en analyseren actief patronen, fouttypes en thermische belasting. Zo bouwen ze kennis op die vaak verder gaat dan wat in de officiële documentatie staat.

Kort gezegd: als je laadprobleem niet serieus wordt genomen, of als je buiten de garantie valt en je bankrekening niet wil laten leeglopen, dan is een bezoek aan dit soort gespecialiseerde reparatiebedrijven meer dan de moeite waard. Ze bieden niet alleen technisch maatwerk, maar ook de geruststelling dat je auto geen wegwerpproduct is.

Wat kun je zelf doen? Tips voor gedupeerde rijders

Heb je ineens laadproblemen en verdenk je de boordlader van je elektrische Peugeot, Opel of Citroën? Dan is het belangrijk om snel en doelgericht te handelen. Veel van deze laders vallen nog (net) binnen de garantietermijn, maar ook als dat niet zo is, heb je in veel gevallen rechten waar je als consument gebruik van kunt maken. Hieronder vind je vijf concrete stappen die je op weg helpen naar duidelijkheid én een oplossing – zonder onnodige kosten of frustratie.

• Check je garantie
  Controleer eerst de datum waarop je auto voor het eerst op kenteken is gezet. Ligt dit binnen vier jaar (bij de meeste Stellantis-modellen) of binnen vijf tot zelfs tien jaar bij Toyota (mits dealeronderhouden)? Dan val je mogelijk nog onder coulance of fabrieksgarantie op de boordlader. Belangrijk: Fiat valt hier vaak buiten, dus controleer goed wat er in jouw geval geldt.
• Laat de boordcomputer uitlezen
  Storingen aan boordladers zijn vaak herkenbaar aan foutcodes (zoals P0D26 of P0C73) die een monteur direct kan uitlezen. Laat dit bij voorkeur zowel bij een officiële merkdealer als bij een onafhankelijke EV-specialist doen. Een tweede diagnose voorkomt dat je onnodig dure onderdelen laat vervangen.
• Let op symptomen
  Herken je het patroon waarbij je auto niet meer laadt aan een publieke paal of thuis, maar wél bij een snellader langs de snelweg? Dan is de kans groot dat het probleem in de AC-boordlader zit. Dit soort klachten begint vaak met haperend laden, foutmeldingen of extreem lage laadsnelheid, en eindigt in een complete uitval.
• Claim non-conformiteit
  Is je garantie verlopen? Dan kun je je alsnog beroepen op non-conformiteit. Volgens de wet mag je verwachten dat een boordlader langer dan vier jaar meegaat. Stel de verkoper of dealer hiervan schriftelijk op de hoogte en vraag om kosteloos herstel. Verwijs daarbij eventueel naar eerdere uitspraken van de Geschillencommissie of advies van de ANWB over dit onderwerp.
• Bewaar documentatie:
  Houd alles goed bij: facturen van eerdere laadbeurten, foutcodes, offertes, e-mails met de dealer, foto’s van het laadscherm – alles kan helpen om je zaak te onderbouwen. Als je besluit een juridische stap te zetten of hulp van de consumentenbond of ANWB wilt inschakelen, is dit bewijsmateriaal cruciaal.

Vanavond op tv: Radar duikt in het laadprobleem

De groeiende stroom klachten over falende boordladers is inmiddels ook doorgedrongen tot de redactie van het tv-programma Radar. In de uitzending van vanavond om 20.25 uur op NPO 2 staat het probleem centraal. Getroffen EV-rijders doen hun verhaal, monteurs geven inzicht in de technische kant van de storing, en er wordt geprobeerd antwoord te krijgen van Stellantis zelf – al lijkt dat tot nu toe niet bepaald soepel te verlopen.

De uitzending laat niet alleen zien waar het misgaat, maar ook wat er misgaat als structurele fouten onbesproken blijven. Voor wie zelf een Peugeot, Opel of Citroën rijdt, of overweegt een gebruikt exemplaar te kopen, is kijken meer dan de moeite waard.

Een probleem dat dieper zit dan één simpele component

Het laadprobleem bij elektrische Stellantis-modellen laat zien hoe kwetsbaar een EV kan worden wanneer één technisch onderdeel je in de steek – en hoe lastig het is om daar als consument goed mee om te gaan. Niet alleen vanwege de kosten of de ongemakken, maar vooral door de gebrekkige erkenning van het probleem.

Een falende boordlader is in dit geval geen zeldzaam incident, maar een reëel probleem dat duizenden voertuigen raakt. De oplossing ligt niet alleen bij betere garantieafspraken of snellere service, maar ook bij een eerlijke benadering van fouten door fabrikanten. Tot die tijd zijn het gespecialiseerde monteurs, juridische routes en waakzame consumenten die het verschil moeten maken.

Wie dergelijke problemen ervaart, doet er goed aan om verder te kijken dan de standaard reactie van een dealer. Er zijn alternatieven – en er zijn rechten. Zolang dat besef groeit, hoef je als automobilist niet met lege handen te staan.