Fotografie zit hem in het bloed. Als zoon van een trouwfotograaf was hij in zijn jonge jaren al regelmatig thuis in de DoKa te vinden om zijn vader te assisteren met het ontwikkelen en bewerken van zijn foto’s.
De magie van het witte vel papier dat ondergedompeld in een stinkende vloeistof langzaam in een foto veranderde bleef hem fascineren.
Ergens in die tijd moet ook de liefde voor de auto en eigenlijk voor alles op wielen ontstaan zijn. Onderweg naar school probeerden Frank en zijn vrienden elkaar af te troeven in het herkennen van zoveel mogelijk merken, modellen en uitvoeringen van de passerende auto’s en vrachtwagens.
Als je hem vroeger vroeg wat hij later wilde worden was zijn antwoord nooit fotograaf of redacteur. Ook vrachtwagenchauffeur of monteur kwamen niet op zijn lijstje voor. Inmiddels staat dat wel allemaal op zijn CV. En eigenlijk allemaal bij toeval, zonder enige planning vooraf. Zo is Frank als fotograaf en later ook als redacteur bij Dagelijksauto.nl terecht gekomen.
Wat was je eerste auto?
Mijn eerste auto was een Peugeot 205 1.1 accent uit 1991 die ik met een vriend samen in GTI trim heb gestoken. Bumpers, velgen, uitlaat. In mijn herinnering zag het er best overtuigend uit. Helaas heb ik er niet lang van kunnen genieten. De achterkant van een Vw Golf bleek toch sterker dan het Franse smoelwerk.
Wat rijd je nu en waarom?
Mijn huidige auto is een Opel Corsa 1.2 Twinport uit 2005. Een “niets aan de hand” autootje wat het altijd doet en me brengt waar ik moet zijn. Waarom? Geen idee eigenlijk. Ik was een paar jaar geleden op zoek naar een andere auto en toen kwam ik bij toeval deze tegen. De prijs was goed dus toen heb ik hem maar gekocht.
Wat is je droomauto en waarom?
Een echte droomauto heb ik niet. Hooguit een guilty pleasure. Een droom op wielen is om ooit op basis van een Daf YAL4400 een expeditievoertuig te bouwen en daar als eerste reis de nordkapp mee te bezoeken.
Wat was je mooiste auto moment?
Tja, na 15 jaar en zo’n anderhalf miljoen kilometers op de vrachtwagen heb ik de mooie momenten wel aaneen geregen. Dan is het moeilijk kiezen. Laten we zeggen dat ik van het rijden in de bergen altijd erg gelukkig word.
Oke vooruit, dat ik tijdens het accelereren met de Porsche Taycan mijn eigen camera bijna in mijn gezicht gelanceerd kreeg was wel een bijzonder momentje.
Wat is je guilty pleasure?
Wat een spontane vraag. Daar kan ik maar één antwoord op geven: Suzuki Jimny. En waarom? (Te) weinig vermogen, nauwelijks bergruimte, veel aandrijving- en bandengeluid, vage besturing maar o, wat heb ik van die auto genoten. Iedere meter die je rijdt, een glimlach van oor tot oor. En niet te vergeten, die auto komt echt óveral.
