BMW maakt rijden geweldig. Dat is de slogan die het Beierse merk al jarenlang gebruikt. Maar gaat die slogan ook op voor een zware sedan met een hybride aandrijflijn? En hoe verhoudt de BMW 530e xDrive zich tot zijn grote aartsrivaal uit Stuttgart? Ook dat komt voorbij, want recent testten we de Mercedes-Benz E 300 e. Deze twee auto’s hebben veel gemeen. Zelfde segment, zelfde carrosserie, zelfde soort aandrijflijn en een vergelijkbare vanafprijs. Dat wordt spannend.
| Sterktes | Zwaktes |
| + Uitgesproken uiterlijk | – Gebrek aan geluidsisolatie |
| + Het draait echt om jou | – Gesture Control |
| + Active Steering | – Goedkoop aanvoelende stuurkolomschakelaar |
Wat is de BMW 530e xDrive precies?
De pret begon al voordat wij plaats namen achter het sportstuur. Want wat is deze 530e mooi samengesteld. Geen standaard zwarte lak, maar Bluestone metallic. Een lichtgrijze lak waar ze een scheutje lichtblauw doorheen hebben gemengd. Origineel en bescheiden tegelijk. Bescheiden is dan weer niet het juiste woord om de velgen te omschrijven. De 20” bicolor velgen zijn lekker agressief vormgegeven, en passen daardoor perfect bij het M-sportpakket en de ‘boze’ koplampen. Trek je de deur open, dan valt je oog op de opvallende lederen bekleding in de kleur Caramel. Die doet het erg goed in combinatie met de metallic lak. Wij vinden het prachtig, en blijken hier niet de enige in.
Je ziet veel mensen even omkijken als je langsrijdt. Ook jongetjes van een jaar of 12 kijken de auto al wijzend na. ‘t Is een opvallende verschijning dus, deze BMW 530e xDrive. Maar wat hebben we nu precies voor auto voor ons? Laten we eens kijken.
De BMW 5 Serie valt in hetzelfde segment als de Audi A6, de Mercedes-Benz E-klasse en de minder bekende Lexus ES. Wij reden met de 530e xDrive LCI. Een plugin hybride met permanente vierwielaandrijving.
Eerst wat meer over de aandrijving. Onder de motorkap vinden we het bekende 2-liter viercilinder blok met 184 pk. Die kom je ook tegen in de BMW 520i en andere modellen. Deze wordt bijgestaan door een 109 pk sterke elektromotor. Dat zorgt voor een totaal van 292 pk en 300 Nm koppel. Ga je graag met de caravan op vakantie? Geen probleem. De 530e mag 2.000 kg trekken.
LCI staat voor Life Cycle Impulse. BMW’s manier om een facelift aan te duiden. Een facelift zorgt doorgaans niet voor wereldschokkende veranderingen, en dat geldt ook voor de 5 Serie. Het grootste verschil vind je aan de voorkant. De koplampen en de bumpers zijn weer helemaal bij de tijd en geven de 5 Serie LCI een agressieve neus. Gelukkig heeft BMW zich ingehouden met de nieren (in tegenstelling tot de 7 Serie).
Goed, tijd om te gaan rijden.
Hoe rijdt de BMW 530e xDrive LCI?
Je weet wat ze zeggen. Wil je comfort, dan koop je een Mercedes. Wil je dynamisch rijden, dan ga je voor BMW. Geldt dit nog steeds? Na een week kan ik die vraag met een volmondige ‘ja’ beantwoorden. Maar ik begin even met een kritische noot.
Wegrijden gaat natuurlijk volledig elektrisch. En door die stilte aan boord, let je ineens op de kleinste details. Ik ben misschien een zeur hoor, maar het geklik van de richtingaanwijzer klinkt wat goedkoop. En ook de hendel waarmee je ze bedient voelt wat goedkoop aan. Goedkoper dan de auto doet vermoeden. Gelukkig vergeet je dat snel als je het gas wat verder intrapt en een serieus stukje gaat rijden. De gasrespons is goed. Niet zenuwachtig of ronduit sportief, maar het motiveert je om een vlotte rijstijl te hanteren. De auto weet precies wanneer de brandstofmotor moet inschakelen. Wil je zuinig rijden, dan helpt de elektromotor je daarbij. Maar wil je juist wat vlotter rijden, dan geeft de elektromotor een prettige boost. De hybride aandrijflijn maakt de 530e niet saai, maar juist extra levendig. Precies wat je wilt in een BMW.
Het optionele sportonderstel (onderdeel van het M Sportpakket) doet daar natuurlijk een schepje bovenop. De auto voelt wendbaar aan en nodigt uit om af en toe net wat harder door een bocht te gaan. Ook fijn: het optionele sportremsysteem. Misschien wel de prettigste remmen die ik ooit heb gebruikt.
In nieuwe auto’s zijn de remmen vaak nogal gevoelig. Trap je het rempedaal is, dan is het alsof je tegen een muur aanrijdt. Bij de 530e is daar geen sprake van. Deze remmen zijn perfect te doseren. In combinatie met de 20” velgen, zou je kunnen denken dat de 530e verandert in een stuiterbak. Maar dat is absoluut niet het geval. Hij is eigenlijk verrassend comfortabel. Drempels en hobbels strijkt hij probleemloos glad. Alleen korte oneffenheden, zoals richels, worden goed doorgegeven. Je kunt natuurlijk ook niet alles hebben.
Ik heb de 530e niet zonder sportonderstel gereden, maar ik vermoed dat hij dan weinig onder doet voor het veercomfort van de Mercedes E-klasse…
Sterke punten
De BMW 530e biedt wat ons betreft de ideale mix tussen comfort en sportiviteit. Klinkt misschien cliché, maar toch is het zo. Grotendeels is dat een kwestie van gevoel. Als je van uitgesproken houdt, dan is het uiterlijk van de 5 Serie ook een pluspunt. Nee, dit is alles behalve een muurbloempje. Hij ziet eruit alsof hij z’n voorliggers met gemak verslindt. Als je dat een minpunt vindt, bestel je de 5 Serie zonder M-Sportpakket.
Misschien dat dit uiterlijk meespeelt in die sportieve rijervaring. Ik bedoel, hij ziet eruit alsof hij graag op z’n staart getrapt wordt. Heel anders weer dan de eerder geteste E-klasse. Die zou je, zeker in een donkere kleur, bijna een muurbloempje kunnen noemen. Ondanks het AMG-pakket. Stap je vervolgens in de 530e, dan pompen de zijwangen van de stoel zich op, zodat ze je goed vasthouden. Kijk je voor je, dan zie je dat het dashboard een tikje schuin staat. Gericht op de bestuurder. Want daar gaat het om in deze auto. Degene achter het stuur. Om jou dus.
Maar ook als je geen zin hebt in een sportieve rit, zit je goed in de 530e. Want het blijft in de basis een grote, ruime, comfortabele sedan. Met heerlijk zittende stoelen, een prettig in de hand liggend stuur en een soepele automaat. Ja, dit is fijn. Echte druk- en draaiknoppen voor zaken als de klimaatregeling. Ook de knoppen op het stuur zijn echte drukknoppen, in tegenstelling tot de aanraakgevoelige knoppen in de Mercedes. Waarom iets onnodig moeilijk maken? Leuk detail: wanneer je de auto uitschakelt, gaat het stuur automatisch omhoog zodat je makkelijker uitstapt. Start je de auto weer, dan komt het stuur automatisch weer naar beneden.
Ons testexemplaar is voorzien van ruim 32.000 euro aan opties (dit zijn de 9 duurste). Sommige opties zijn zonde van je geld (later meer), maar andere zijn juist weer erg prettig. Zoals Active Steering. Bij lage snelheden, reageren de voorwielen directer op je stuuringrepen. Handig bij het parkeren. Je hoeft het stuur niet drie keer rond te draaien, om helemaal naar links of rechts te sturen.
Maar dat is nog niet alles. De achterwielen sturen ook mee. Bij lage snelheden in tegengestelde richting, en bij hoge snelheden in dezelfde richting. Daar wordt de auto echt een stuk wendbaarder van. Ik heb meerdere keren gedacht dat ik nog een keer moest steken. Maar nee hoor, het paste gewoon in één keer. Deze 1.335 euro’s zijn goed besteed.
Zwakke punten
En dan de punten die beter kunnen. Met Gesture Control (321 euro) bedien je de muziek met gebaren. Maak een draaiende beweging met je vinger, om het volume aan te passen. Wijs met je duim naar rechts, dan wordt het volgende nummer afgespeeld. Leuk om je medepassagiers mee te verbazen, maar verder compleet nutteloos. Ik heb geen enkel moment gehad waarop ik dacht “tjonge, wat handig”. Het wordt zelfs irritant wanneer je tijdens een gesprek met je medepassagiers, een beweging maakt met je hand, waardoor je ineens van radiozender wisselt. Het is simpelweg veel logischer om de muziek te bedienen met de knoppen op het stuur. Daar zitten je vingers al lekker dichtbij, en het zijn nog fijne fysieke knoppen ook. Deze optie laat je liever achterwege.
Het iDrive-systeem vond ik niet direct prettig. De knop beschikt over een touchpad. Best handig. Alleen jammer dat hij steevast van de ‘e’ een ‘c’ maakte. Wat ook beter kan, is de digitale cockpit. Die is gewoon niet heel duidelijk. Ronde tellers zijn dan toch echt beter af te lezen. Ik had het eerder al over het veercomfort van de 530e. Bestel je ‘m zonder M Sportpakket, dan is het veercomfort misschien wel op het niveau van de E-klasse. Maar dat geldt niet voor de geluidsisolatie. Mercedes heeft daar duidelijk in geïnvesteerd. Tijdens onze rijtest met de 530e, hadden wij meerdere keren het idee dat een van de achterruiten op een kiertje stond. Zo goed drong het geluid door in het interieur. Vooral wanneer je stilstaat en andere auto’s langs je rijden op de andere rijbaan.
Dat is wel erg jammer bij een auto met een vanafprijs van ruim 70.000 euro.
Conclusie rijtest BMW 530e xDrive
Oké, tijd om de balans op te maken. De BMW 530e is een bijzonder comfortabele auto, maar haalt het niet bij het comfort van de Mercedes E-klasse. Al scheelt het niet veel. De E-Klasse brengt je in alle rust en comfort naar je bestemming. De 530e koop je omdat je rijplezier wil beleven tijdens die rit naar je bestemming. En om zijn agressieve, uitgesproken uiterlijk. De hybride aandrijflijn maakt ‘m niet alleen zuiniger, maar vooral ook leuker.
De E-klasse is als een butler. Die doet onopvallend z’n werk. Als je zijn aanwezigheid niet merkt, doet hij z’n werk goed. De 5 Serie laat je wat minder met rust, maar laat je wel een hoop plezier beleven. Elke rit opnieuw.
