De Ford Puma is twee dingen. De opvolger van de enorm populaire Ford Fiesta, en de best verkopende personenauto van het merk. Door de goede verkoopcijfers krioelt het van de Puma’s in het kleine dorpje waar ik woon. Waardoor ik me de vraag stelde: Hoe goed is de Ford Puma?
| Sterke punten | Zwakke punten |
| + Grote auto in klein pakket | – Kwaliteit van de sleutel |
| + verwarmde elementen | – Plastic gebruik |
| + waarschuwingsgeluiden | – touchscreen vertraging |
Wat is de Ford Puma Hybride?
Momenteel is het een van de zes modellen die door Ford worden aangeboden. De Ford Puma is de kleinste van het stel: een cross-over waarbij Ford heeft afgekeken bij de concurrentie, zag wat er speelde en een poging heeft gedaan dit te verbeteren. Door marktonderzoek is Ford tot de conclusie gekomen dat mensen in dit segment het volgende willen: een leuk, sportief uiterlijk en opslagruimte.
Om dat goed te ondervinden, rijden we met de Puma ST-line. Een sportievere uitvoering van het anders voornamelijk comfortabele kleintje. Als sportiviteit je niet interesseert, is er ook de Titanium-uitvoering: een uitvoering die meer gefocust is op comfort.
Die ST-line krijgt stijvere schokdempers en een andere stuurkalibratie voor dat sportieve gevoel. Motorisatie is in ons geval te danken aan de 1.0-liter Ecoboost-motor, natuurlijk in combinatie met een elektromotor voor verbeterde efficiëntie. En tot enige verbazing gekoppeld aan een handgeschakelde versnellingsbak. Zelfs een “ouderwetse” mechanische handrem is van de partij. Daar worden we natuurlijk gelukkig van.
Met een vermogen van 125 pk en 200 Nm koppel is het genoeg om mee te gaan met normaal verkeer. Koppel dat aan het gewicht van slechts 1320 kilogram en je hebt pardoes een leuk sturende auto. Dan blijft natuurlijk de vraag:
Hoe rijdt de Ford Puma?
Voor een auto die bedoeld is als gezinsauto, rijdt hij heerlijk stabiel. Bijna speels, maar de grip van de 19-inch Goodyear-banden houdt je lekker op de weg. Verschillende rijmodi zijn ook hier aanwezig. Zoals we vrijwel altijd zien, zijn er: Eco, Normal, Sport, Nat en een individuele rijstand. Meestal hou ik me netjes aan een van de door de fabrikant gekalibreerde modi, omdat die in de meeste auto’s niet zoveel uitmaken. In de Ford Puma is de individuele rijstand de fijnste, en wel in de volgende instelling: stuurgedrag op Sport, motorinstelling op Eco.
Het rempedaal geeft een fijne feedback, het sturen (in de “sport” stand) heeft een goed gewicht. We hadden het al over het feit dat de auto een handgeschakelde versnellingsbak heeft en daar gaan we nog even op terug komen. het is er een met zes gangen en korte overbrenging. Allemaal erg fijn. Daarbij moeten we vermelden dat het verzetten van een versnelling een plastieken nasmaak heeft. Een beetje alsof je door een doos lego schept. Daardoor voelt het wat fragiel. We mogen niet klagen met een handbak in deze tijd. Dat gaan we ook zeker niet doen. Opvallend is het wel.
Door de stuurinstelling op “Sport” te zetten, wordt het sturen zwaarder. De standaardinstelling is erg licht, bijna alsof de voorwielen sneller bewegen dan de rest van de auto. Door de aandrijving op “Eco” in te stellen, is de auto heerlijk rustig, zonder afbraak te doen aan het vermogen. De combinatie maakt de Ford gewoon leuk, terwijl het allemaal lekker zuinig blijft. Een ideale combinatie in een gezinsauto.
Nu we het toch over verbruik hebben: Ford is daar helaas niet eerlijk over geweest. Ze claimen voor de Puma met de 1.0-liter Ecoboost-motor een verbruik van 5,4 liter per 100 kilometer, oftewel 1 op 19,6. Wij hebben geen cijfers onder de 1 op 20 gezien. Sterker nog: het gemiddelde was 1 op 21, en op snelwegen was zelfs 1 op 24 makkelijk haalbaar. Beetje zelfvertrouwen mag gerust, hoor Ford, dat zijn echt hele goede cijfers.
Ford heeft een behoorlijk rijke geschiedenis in het maken van leuke, snelle gezinsauto’s. Denk aan de Mondeo ST220 of de fabuleuze Ford Cortina Lotus uit de jaren 60. Kan je de Ford Puma vergelijken met die auto’s? nee, maar dat is niet het punt. Het punt is dat ook in de kleinste en momenteel goedkoopste auto van het merk, er moeite in gestoken is om de innerlijke rijder aan te spreken.
Sterke punten
We zeiden het al: bij het ontwerp van de Puma heeft Ford gekeken naar de concurrentie en verbeterd waar ze dat nodig achtten. Dat resultaat is onder andere te vinden in de “MegaBox”, een extra compartiment in de kofferbak waardoor je in nieuwe auto’s tot 80 liter extra ruimte hebt. Bij auto’s van vóór de facelift is dat iets minder, met 68 liter. Klasse leidend is het sowieso dankzij een totale opslagruimte van 456 liter. Gaan de achterbanken omlaag, dan heb je nog meer ruimte, tot wel 1216 liter. Tripjes naar de Ikea waren met zo’n compacte auto nog nooit zo makkelijk.
Over verwarmde stoelen zal je ons nooit horen klagen. Een verwarmd stuur is ook erg fijn om mee te leven. Vaker dan niet geldt dat de mate van verwarming cruciaal is voor het niveau van comfort. Te heet en je brandt je derrière, te koud en je kan de opties net zo goed in de fabriek laten. Ford heeft dit trucje goed gebalanceerd: de stoelen zijn heerlijk warm, het stuur is rondom verwarmd, niet alleen op de gewenste handenpositie. Zoals we gewend zijn van Ford is ook de voorruit verwarmd, heerlijk in de winter, want de grootste ruit hoeft niet meer gekrast te worden.
Een waarschuwingsgeluid hou je altijd in moderne auto’s. Het is iets waar je beter aan kan wennen of prettiger kan maken om te horen. In de Puma zijn die niet zo irritant, of eigenlijk helemaal niet doordringend, anders dan bij sommige auto’s. Bovendien zijn er links op het stuur knoppen geplaatst die dienen als sneltoetsen. Door de sneltoetsen te gebruiken, zet je enorm makkelijk (binnen vijf seconden) functies zoals de snelheid assistent uit.
Zwakke punten
De sleutel doet stiekem erg veel. Behalve dat die natuurlijk de auto ontgrendelt en start, is het vaak de eerste interactie die men met zijn auto heeft. In de Ford Puma voelt die verrassend goedkoop. Het plastic kraakt wat en je vingers “schuren” bijna over de knoppen. Het doet de kwaliteit van de auto geen recht, want die is grotendeels gewoon erg goed.
Nu we het over de grotendeels goede kwaliteit van de auto hebben, gaan we even door. Behalve de sleutel zijn de bovenste delen van het dashboard en deurlijsten ook een vleug van besparing. We snappen het hoor: men kan onmogelijk verwachten dat een goedkopere auto zoals de Puma overal met leer, metaal en hout is afgewerkt. Het punt is dat je constant kijkt naar die goedkopere plastic delen. Dus een iets fijner plastic had prima gepast. Ook hier geldt: een beetje extra zelfvertrouwen mag gerust, hoor Ford! De auto is er leuk genoeg voor.
Lees je over het infotainmentsysteem dat Ford Sync 4 noemt, dan is het makkelijk om onder de indruk te zijn. Op papier is het allemaal gelikt, netjes en opgeruimd. In de werkelijkheid is dat ook zo. Het systeem is erg intuïtief, overzichtelijk en inderdaad netjes opgeruimd. Toch ondervonden we dat het scherm zelf wat last had van vertraging bij aanraking. Soms minder opvallend, soms heel erg opvallend. Het verstellen van de temperatuur werd pardoes drie graden hoger dan gewenst. Scrollen gaat een tabblad te ver, waardoor je weer in aanraking moet komen met het scherm en dus niet naar de weg kijkt. De auto kan over-the-air updates krijgen, dus we kunnen hoopvol zijn dat dit aangepakt wordt. Zeker weten doen we het niet.
Uitrusting
Interesse in een Ford Puma? Dat gaat je minimaal €32.995 kosten. Dan heb je de Titanium-uitvoering zonder opties. Zoals geschreven reden wij met de ST-line. Die is er vanaf €34.395. Daar krijg je volgens Ford onder andere een sportiever onderstel voor. Volgens sommigen is “sportief” gelijk aan oncomfortabel. Dat is niet zo. Sportief hoort beheerst te zijn, en dat is hier het geval.
Onze tester is zoals men gewend is van journalistenauto’s bomvol. De leuke, optionele 19-inch velgen, verwarmde interieurelementen zoals de stoelen en het stuur, camera’s met uitstekende resolutie rondom en een elektrische achterklep. Dat allemaal gespoten in de kleur Cactus Grey. De prijs voor dat alles: €39.297.
Conclusie
Is het raar dat de Ford Puma de bestverkopende auto van Ford is? Nee, eigenlijk niet. Hij ziet er leuk uit, rijdt prima en is praktisch. Dankzij enorm goede verbruikscijfers sta je ook minder aan de pomp, wat zeker in deze tijd erg aantrekkelijk is. Deze rijtest begon met een lichte verbazing er continu zoveel te zien. Na ermee geleefd te hebben, moet ik toegeven dat het voor de normale autokoper een prima keuze is. Een degelijke, doch dagelijkse auto. Een sprankje normaliteit in een anders vreemde wereld.
