Anno 2023 nog een auto testen met een zescilinder benzinemotor en een handmatige versnellingsbak: waarom zou je dat nog doen? Tijdens onze rijtest van de Toyota Supra Special Edition kwam de verklaring vanzelf. Deze maakte ons blij, maar ook verdrietig.
| Sterke punten | Zwakke punten |
| + Beleving | – Schakelhulp |
| + Uiterlijk | – Bandengeruis |
| + Zicht naar buiten | – Vergankelijkheid |
Wat is de Toyota Supra Special Edition?
Toen in 2019 een nieuwe Toyota Supra aangekondigd werd, maakte de harten van autoliefhebbers wereldwijd een sprongetje van geluk. Okay, het was het product van een samenwerking met BMW maar de Supra was gelukkig geen kopie van de Z4. Met een opvallend sportieve styling bewijst de Toyota Supra een echte sportwagen te zijn zonder compromis. Bij deze auto draait het maar om één ding: autorijden.
Het grote gemis was echter een handmatige versnellingsbak: in een echte auto schakel je zelf. In 2022 ging Toyota echter overstag. De Supra kreeg een handmatige versnellingsbak, maar alleen met de 3.0 liter zescilinder. Veel tijd besteedde Toyota in details als de zwaarte van het koppelingspedaal en de weerstand van de pook om zo de meest optimale ervaring te bieden. Men is er duidelijk blij mee, blijkens de naam van de uitvoering: de Toyota GR Supra Legend Premium Special Edition.
Het exemplaar dat wij mee kregen van Toyota lijkt wat saai in het wit. In het zonlicht blijkt het Moonstone White echter een bijzonder soort mat wit te zijn met een soort parelmoeren glans. De enige kleuraccenten komen van de rode remklauwen en het rode Supra-logo achterop, dat aangeeft dat de auto handgeschakeld is.
Hoe rijdt hij?
Voor we in de Toyota Supra stapten, reden we in een elektrische auto met meer dan 500 pk. De Supra, een ouderwetse sportwagen met een benzinemotor, moet het doen met 340 pk. We waren dus erg benieuwd hoe sportief en snel de Supra zou voelen ten opzichte van een snelle elektrische sedan. Sowieso maakt de handbak de auto minder snel: ondanks dat hij 12 kilo lichter is dan de automaat is hij 0,3 seconden langzamer van 0 naar 100 km/u.
Wat direct opvalt als je met de Toyota Supra rijdt, is hoe eenvoudig alles is. Het sturen, het schakelen, rijden: het gaat allemaal als vanzelf. Dit is een auto waar iedereen mee overweg kan, en eerlijk gezegd verwacht je dat niet bij zo’n auto. Ondanks dat de auto tail-happy is, blijft hij altijd onder je controle. Je kunt met de Toyota Supra ook prima normaal rijden in het verkeer. Zelfs als dagelijkse auto is hij dus geschikt, als je kunt leven met twee stoelen, een beperkte bagageruimte en het verbruik.
Toch daagt de Supra je constant uit om gas te geven. De grote toerenteller voor je neus werkt als een rode lap op een stier. Als je eenmaal uitgevonden hebt hoe de auto klinkt boven de 3000 toeren, dan geef je bij elke gelegenheid teveel gas. Hier komt de Toyota Supra helemaal tot zijn recht, zeker in sportstand. De motor trekt altijd en overal. Het gaat niet om hoge snelheden, maar om de auto op elke geschikt moment in de toeren te jagen. De handmatige versnellingsbak is daarbij je grootste vriend.
Sterke punten
Natuurlijk is de Toyota Supra geen gewone auto. Waar je ook gaat, de auto doet nekken draaien. Mensen komen naar je toe omdat ze nog nooit zo’n Supra hebben gezien, of niet eens wisten dat hij bestaat. Met zijn scherpe neus en ducktail spoiler straalt hij snelheid en exclusiviteit uit – iets wat geen omstander kan ontkennen. Je koopt een Supra dan ook niet zomaar. Hij komt nooit als meest logische optie uit de bus. Eigenlijk is het speelgoed. Het enige doel van de auto is autorijden leuk maken. Hij garandeert een glimlach op je gezicht, behalve als je bij de benzinepomp staat.
Ondanks zijn sportieve voorkomen gaat instappen dankzij de grote portieren vrij eenvoudig. Achter het stuur lig je bijna in de comfortabele stoelen, met het stuur hoger dan je gewend bent. Hierdoor voelt het rijden in de Supra direct alsof je Gran Turismo aan het spelen bent. We kunnen je zeggen dat dit je rijgedrag niet ten goede komt – maar het maakt het rijden wel een stuk leuker.
Het interieur is verder vrij normaal. Het zicht naar buiten is verrassend goed. Het interieur biedt allerlei comfortverhogende zaken die je eigenlijk niet verwacht in een sportauto. Denk aan stoelverwarming, een rijbaanassistent en een uitstekende audio-installatie, die je eigenlijk niet hoeft te gebruiken. Het meest handig is de head-up display. Hier staat de snelheid pontificaal in beeld, terwijl hij op het scherm achter je stuur verdreven is door de toerenteller. Dit maakt de Toyota Supra naast een leuk speeltje ook gewoon een serieuze auto.
Zwakke punten
De Toyota Supra is er niet voor iedereen. Als zwakke punten gaan we het dus niet hebben over het gebrek aan ruimte voor kinderstoeltjes, de drempelhoogte van de kofferbak of het verbruik. Dat soort dingen weet je als je een tweepersoons sportwagen koopt. Desondanks bleek de Toyota Supra tijdens onze rijtest lang niet zo hard-core als je zou denken: hij kan zich prima gedragen als normale auto. Toch is er altijd wat te zeuren.
De rugleuning van je stoel ligt zowat tegen de achterwielen aan, en dat is helaas te merken. Boven de 70 km/u komt het bandgeruis boven het uitlaatgeluid uit. Alleen als je hoger in de toeren gaat rijden, komt het heerlijke uitlaatgeluid terug. Doe je dat, dan popt een ander irritatiepuntje op: de schakelassistent. In de toerenteller geeft de auto aan welke versnelling je moet kiezen. Deze poging economisch te rijden is wat misplaatst. Zo vindt de Supra dat je bij 60 km/u al in de 6e versnelling moet rijden. Wat is daar nu leuk aan?
Het grootste probleem van de Toyota Supra is natuurlijk de tijdgeest. Het is de zwanenzang van de traditionele sportwagen bij Toyota: nooit gaan we bij dit merk meer een nieuwe handgeschakelde benzineauto zien. Ondanks Toyota’s hashtag #savethemanual staat de handmatige versnellingsbak op uitsterven (al werkt het bedrijf wel aan een handbak voor elektrische auto’s). Ondanks zijn eigentijdse voorkomen is de Toyota Supra nu al een relikwie uit het verleden.
Uitrusting
In een sportauto is comfort natuurlijk minder belangrijk. Desondanks heeft Toyota zijn best gedaan het interieur van de Supra een fijne plek te maken. Of misschien BMW, want de invloeden van het Duitse merk zijn zeker in het interieur talrijk. De stoelen, voorzien van cognackleurig leer, zitten goed en bieden veel steun. Het interieur is goed afgewerkt en oogt luxe.
Om ruimte te maken voor de versnellingspook moest de bediening van het centrale scherm opschuiven. De grote draaiknop zit nu nog iets verder richting passagier. Daar is hij nog steeds makkelijk te bedienen, maar je moet wel opletten dat je niet in het kruis van je passagier gaat graaien. Achter de twee stoelen begint meteen de kofferbak, die via de achterruit te bereiken is. Je moet hiervoor wel op een knopje drukken in de auto of op de afstandsbediening.
Conclusie rijtest Toyota Supra Special Edition
Zoals geschreven reden we eerst een elektrische sedan met meer dan 500 pk en stapten we toen in de Toyota Supra. Met zijn 340 pk zou deze het moeten afleggen. Het tegendeel was waar: de Toyota voelde vele malen sneller dan de elektrische auto. Dat lag aan twee aspecten. Enerzijds was de elektrische auto alleen snel in een rechte lijn, net zoals de Amerikaanse muscle cars van vroeger. De Toyota blinkt juist uit in lichtvoetigheid. Anderzijds draait het bij de Supra om emotie: het uiterlijk, de zithouding, het geluid van de uitlaat, de manier waarop handen en voeten moeten samenwerken voor het beste resultaat. Dit geeft een totaal andere beleving dan op het go-pedaal stampen van een elektrische auto.
Daarom maakt de rijtest met de Toyota Supra ons ook enigszins verdrietig. Dit soort auto’s zijn aan het uitsterven. Elektrisch rijden is de toekomst, mechanisch wordt vervangen door digitaal. Hiermee verandert ook het autorijden. Vermogens nemen toe, maar ook de gewichten van auto’s. Elektronische hulpsystemen voorkomen dat je de grens van je auto opzoekt. En op die grens, daar is de glimlach te vinden.
De Toyota Supra, zeker met een handgeschakelde versnellingsbak, is daarom een saluut aan het autorijden dat aan het verdwijnen is. Een moderne interpretatie van datgene dat autorijden zo populair gemaakt heeft. In de huidige tijd lijkt hij volledig achterhaald en overbodig. Echter, tijdens de rijtest trok de Toyota Supra ons aan de broek en herinnerde ons aan datgene dat we ooit hadden, en dat we niet mogen verliezen.
