Rijtest Volkswagen ID.7 Tourer – een echte reisauto

Hij is al even op de markt, de Volkswagen ID.7 Tourer. Aan de hand van de uitnodiging om de wereldpremière van de VW ID.Every1 bij te wonen, mocht ik er ook een weekje mee rijden. “Met de grootste elektrische Volkswagen naar de onthulling van de kleinste elektrische Volkswagen,” zou het thema kunnen zijn. Aan de hand van andere reviews en rijtesten van de VW ID.7 (en Tourer) was ik best wel nieuwsgierig. De auto stelde me niet teleur. Absoluut niet. Ik was over het algemeen aangenaam verrast. Ik vond slechts een paar kleine dingetjes die naar mijn mening beter zouden kunnen én moeten.

Eerste indruk: groot!

De eerste meters op het terrein verklapten het al snel. Dit is een serieus grote auto. Je zit relatief laag, ook met de stoel in de hogere stand, dus dat is goed uitkijken met bochten en stoepranden. Het feit dat de buitenspiegels behoorlijk in het zicht zitten, helpt dan ook niet mee. Gelukkig kunnen de voorwielen behoorlijk scherp draaien zodat de draaicirkel niet erg tegenvalt. Maar de motorkap is behoorlijk kort zodat je relatief ver voorin zit. Je hebt dus ook extra veel achter je en dat is even wennen. Dit voelde echt als een flink maatje meer dan bijvoorbeeld de Volvo V70 waar ik een paar jaar mee heb gereden. Niettemin wende het snel, omdat de auto verder heel voorspelbaar rijdt en te bedienen is.

Beschaafde reisauto

Tijdens de rit naar Zutphen en later ook naar Düsseldorf kwam al snel het woord ‘beschaafd’ in me op. Want dat is deze auto daadwerkelijk. Hij ziet er van binnen en buiten keurig uit zonder op te vallen. Alles is netjes afgewerkt en vooral het interieur maakt op het eerste gezicht bijna een premium indruk. Pas als je naar de onderkant van de deurbekledingen gaat kijken dan kom je wat hardplastic tegen. Tsja, je hebt als autofabrikant nu eenmaal geen onbeperkt budget. Een auto moet toch betaalbaar zijn dus je moet ergens op bezuinigen. Het doet voor mij geen afbreuk aan het kwaliteitsimago dat deze auto uitstraalt. Aan de andere kant mag je van auto in deze prijsklasse misschien wel iets meer verwachten. Zeker als je bedenkt dat Volkswagen toch heel graag het predicaat ‘premium’ aan deze auto wil hangen. Dat zie je ook aan de prijzen van de VW ID.7 Tourer. Die beginnen bij bijna 60 mille en de auto die ik van Pon meekreeg had kost door nogal wat luze opties zelfs zo’n 70 mille.

Voelt ‘meteen goed’

Maar dat is een detail waar je mij verder niet over zult horen want deze auto geeft je ook een flinke dosis rijplezier. Niet dat hij aanvoelt als een messcherp sturende auto – al gaat dat in de Sport-stand aardig die kant op – maar omdat hij gewoon lekker ontspannen rijdt. De (optioneel elektrisch verstelbare ergonomische) stoelen zitten buitengewoon lekker en zorgen voor een prima zitpositie. De pedalen en het (uiteraard verstelbare) stuur zitten precies goed, zodat je je meteen thuis voelt achter het stuur. En ook de rest van de bediening – op een paar dingen na, daar kom ik straks op terug – gaat als vanzelfsprekend.

Het instrumentenpaneel is ‘clutterfree’ en ook goed af te lezen voor iemand die vaak de leesbril nodig heeft. Dat geldt ook voor het centrale touchscreen. Ook hier word je niet overstelpt met informatie, al is het in het begin natuurlijk altijd even zoeken. De ID.7 beschikt over de nieuwste generatie software van Volkswagen en het verschil met de eerdere versies is duidelijk te merken. Dit werkt echt een stuk beter en fijner dan wat er in de eerste exemplaren van de ID.3 werd geleverd.

Als ‘vanzelfsprekend’

Ook het rijgedrag is ronduit beschaafd te noemen. Het sturen en remmen gaat en voelt als vanzelfsprekend. Een echte Volkswagen, zou je dus kunnen zeggen. Na een korte gewenning voelt het alsof je er al jaren mee rijdt en de B-stand (dat is de D-stand met een wat sterkere recuperatie) beviel me erg goed. De mate waarmee hij in de B-stand op de motor remt voelt voor mij heel intuïtief en voorspelbaar aan, en daarmee kun je de motor echt prima gebruiken voor de aandrijving en de meeste remacties. Ook het feit dat het stuur nog wat tegenkracht biedt, is erg fijn. Dat geeft toch wat meer gevoel in wat je doet. Ook de bediening van de aandrijving via de hendel naast het stuur gaat als vanzelf. De adaptieve cruise control – waar ik persoonlijk niet zo’n fan van ben – doet zijn werk uitstekend en vooral heel soepel. Echt ideaal voor langere ritten op de snelweg en Autobahn. Misschien moet ik mijn mening over de adaptieve cruise control toch maar eens bijstellen.

Comfortabel en voorspelbaar

Op de snelweg en provinciale wegen gedraagt de VW ID.7 zich ronduit voorbeeldig. Ik kan niet anders zeggen. Echt een reisauto pur sang. Uiteraard heb ik de ID.7 ook over wat smallere klinkerweggetjes gestuurd, en ook even lekker op een verlaten industrieterrein rondgejakkerd. Dan merk je dat Volkswagen veel aandacht aan het veercomfort heeft gestoken. Met name in de Comfort-stand – die mij het beste beviel – ervaar je bijna een Frans veercomfort. In de uitvoering waar ik mee op pad was, kun je de vering en nog veel meer zaken trouwens helemaal naar behoefte instellen, en dat verschil is echt merkbaar. Verder dringen er bijna geen geluiden van het contact met klinkers, putdeksels en drempels in het interieur en ook dat draagt in hoge mate bij aan het rijcomfort.

Als je in een bocht trouwens veel gas geeft, gedraagt hij zich lekker voorspelbaar, maar er zijn ook grenzen. Tractie is er meer dan genoeg, maar als je echt de grenzen opzoekt dan wil de achterkant wel een tikje uitbreken. Uiteraard probeert het ESP dat meteen op te vangen en daardoor heb je ook in zulke situaties de auto prima in de hand.

Relatief zuinig

Al rijdend is het ook heel makkelijk om het energieverbruik in de gaten te houden. Ook dat kun je in het heads-up display tonen, als het eeuwig in beeld zijnde signaal om de rechtervoet te beheersen. En wie een beetje rustig aan doet, zal merken dat de ID.7 ondanks zijn omvang best wel zuinig is. Bij de gemiddelde ritten in Nederland zul je ongetwijfeld vaak op ongeveer 15 kWh/100 km uitkomen.

Toen ik de 286 paardenkrachten op de Autobahn van het Ruhrgebied naar huis wat meer de sporen gaf, steeg het verbruik naar circa 17-18 kWh/100 km. Netjes, en ook logisch, want de auto is niet zo hoog en heeft relatief weinig luchtweerstand. Dat merk je terdege bij ritten op de snelweg.

Wie wat vaker op de Autobahn zit, zal zich wel zo nu en dan verbazen over de topsnelheid, die door Volkswagen op 180 km/u begrensd is. De ID.7 is stil – en dankzij de optionele geluidsisolerende zijruiten was de testauto extra stil – zodat je al gauw geneigd bent om toch wat harder te rijden en dan zit je al gauw richting die 180 km/u. Die snelle ritten gaan bijna perfect met deze auto, maar dus tot een bepaalde snelheid, en reken er dan op dat het verbruik al gauw richting de 20 kWh/100 km zal stijgen. Maar ook dat is heel netjes. Bij sommige SUV’s zit je al op 25 kWh/100 km als je 130 km/u gaat rijden.

De testauto is trouwens de Pro Business uitvoering, die over een accu van ‘maar’ 77 kWh beschikt. Daarmee haalt hij een WLTP-actieradius van zo’n 600 kilometer. Het snelladen gaat, omdat het MEB-platform op 400 volt werkt, niet ultrasnel, om dat woord maar eens te gebruiken. Maar met een voor deze spanning bovengemiddelde laadsnelheid van 175 kWh – die ik aan de snellader overigens niet haalde – gaat het laden onderweg nog altijd lekker vlot.

Wie die 600 kilometer niet voldoende vindt, kan ook de Pro S kiezen, met een 86 kWh accupakket beschik je dan over een actieradius van bijna 700 kilometer en een prima DC-laadsnelheid van 200 kW. Ook dat zijn aspecten die dit zo’n fijne reisauto maken.

Touchscreen en bediening

Nu komen we toch bij een hoofdstuk waar ik wat minder positief ben. Volkswagen heeft zich de kritiek op het gebrek aan fysieke bedieningselementen aangetrokken zodat er daarvan toch een paar te vinden zijn. Je kunt het volume en de temperatuur van de airco – links en rechts apart – via een paar ‘sliders’ onder het centrale touchscreen instellen. Dat werkt zonder meer prima. De bediening van het touchscreen zelf werkt op zich ook prima. Uiteraard heeft het ook draadloze Apple Airplay en Android Auto en dat werkt zoals het hoort.

TMI

Over de ‘Discover Pro’ navigatie van deze Volkswagen zijn we wat minder te spreken. Deze draait op Google Maps en van die navigatie heb ik al niet zo’n hoge pet op. En dan heb ik het over de stemcommando’s. Google Maps geeft je twee keuzes: of helemaal stil, of je wordt overstelpt met informatie door een computerstem die je om de haverklap de straatnamen noemt. Dat vind ik al ‘too much’, zeker omdat er in de helft van de gevallen geen straatnaambordje staat zodat je helemaal niets met die naam kunt.

Maar Volkswagen doet er nog een schepje bovenop door de navigatie voor die straatnaam ook nog het woord ‘straat’ te laten zeggen. Dan krijg je dus dit te horen: “ga bij de volgende kruising linksaf naar de straat Laan van Meerdervoort”. Omdat de klemtoon meestal ook suboptimaal is, doet dit best wel afbreuk aan de verder zo fijne rijervaring.

Het is dat het verder wel fijn werkt en dat je in de route ook makkelijk de snelladers kunt meenemen, anders zou ik deze nooit gebruiken en alleen de TomTom Go app gebruiken. Die zegt alleen “ga bij de volgende kruising linksaf” en omdat dat daadwerkelijk door mensen ingesproken commando’s zijn, stoort me dat een stuk minder.

Niet alles is even handig

Nog een puntje van kritiek is het multifunctionele stuur. Dat zou zodanig moeten zijn ingericht, dat je je handen zoveel mogelijk aan het stuur kunt houden en dat alles zonder nadenken makkelijk te vinden is. Kennelijk hebben de usability-experts in Wolfsburg daar een andere mening over. De bediening van de radio is verdeeld: links het volume, rechts volgende/vorige. Hoezo? Dit zijn trouwens van die haptische sliders en die bedien je ook wel eens als je dat niet wilt.

Drie keer swipen is te veel

Het strakke dashboard van de ID.7 heeft indirect ook een nadeeltje. Het is Volkswagen gelukt om de ventilatieroosters nagenoeg onzichtbaar te integreren. Die doen hun werk op zich prima, maar de bediening gaat niet meer via het gebruikelijke ‘piefje’ op het rooster, maar elektrisch, via het touchscreen. Om een rooster te verstellen moet je 1) het menu in het touchscreen activeren, 2) swipen tot je bij het desbetreffende menu komt en 3) daarna via het touchscreen de gewenste richting et cetera instellen. Dat is iets wat je eigenlijk niet rijdend kunt doen zonder dat je jouw blik te veel van het verkeer moet afwenden. Zoiets is naar mijn mening een voorbeeld van een volstrekt verkeerde keuze, die de auto bovendien onnodig duurder maakt. Natuurlijk, zoiets is ‘lekker premium’ maar je kunt overdrijven.

Lange vingers

Het meest storend vind ik de bediening van de cruise control. Deze op zich dus zo fijn werkende adaptieve cruise control activeer je met je linkerduim. Dat gaat prima en voorspelbaar. Maar de overige bedieningselementen van de cruise control zijn minder handig ingedeeld. Om de cruise control uit te zetten – iets dat je snel en intuïtief moet kunnen doen en zonder de hand van het stuur te halen – moet je te ver reiken om bij de ‘cancel’ toets te komen. Zo lang zijn mijn vingers toch echt niet.

Ook de toets om de snelheid wat hoger in te stellen vind ik niet optimaal, voor je het weet stel je hem 10 in plaats van 1 km/u hoger in en dan moet je aansluitend dus weer de ‘cancel’ toets zien te vinden. Jammer, ook omdat deze cruise control in hoge mate kan bijdragen aan het rijcomfort en de veiligheid, én aan de vermindering van het energieverbruik.

Standaard gebruik je die cruise control trouwens in combinatie met de Travel Assist en die werkt heel prettig. Hij houdt de auto niet alleen binnen de lijnen maar stuurt hem ook door lichte/matige bochten. Een soort van stuurassistent dus, en samen met de heads-up display maakt dat het rijden in deze Volkswagen ID.7 Tourer uitermate prettig.

Nooit gedacht…

Heel prettig was de ADAS-signalering van de maximale snelheid. Normaal gesproken vind ik dat soort piepjes heel irritant, maar in deze auto waren ze nuttig. De auto is namelijk zo stil dat je niet of nauwelijks door hebt hoe snel je rijdt. Natuurlijk, de befaamde heads-up display, die ook in deze ID.7 op de voorruit wordt geprojecteerd, is daar een handige hulp bij, maar die piepjes waren toch ook best handig. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou denken, laat staan schrijven. Dat komt ook om de piepjes in de VW ID.7 heel beschaafd klinken – daar heb je dat woord weer – zodat ze niet zo irriteren. En als ze dat wel doen, dan heb je ze met 2 swipes uitgeschakeld.

Fijn geluid

De geluidskwaliteit van de Harman Kardon geluidsinstallatie is zonder meer goed. Ik was vaak geneigd om het geluid wat harder te zetten ‘omdat het zo lekker klinkt’. En ook als het geluid gedurende lange tijd wat harder staat, werd het niet vermoeiend. Die geluidsinstallatie is onderdeel van het Interieur Pakket Plus. Dat is, omdat je ook over elektrisch verstelbare ergonomische stoelen met ventilatie- en massagefunctie beschikt, wat mij betreft een aanrader.

Meer dan ruim

Zoals gezegd is de ID.7 Tourer een grote auto en dat betekent dat je ook over een heleboel ruimte beschikt. Als ik de voorstoel – ik ben 1,80 m lang – gewoon ‘lekker ruim’ instel, dan is er achter die stoel ook nog steeds meer dan genoeg beenruimte. Niet alleen voor iemand van mijn postuur, maar ook voor iemand van bovengemiddelde lengte. De zitpositie op de achterbank is overigens prima en op de middenconsole is een paneeltje voor de bediening van de ventilatie achterin. De passagiers, die ook over USB-C contacten beschikken, hebben hier dus niets te klagen.

Dan komen we uit bij de bagageruimte. Die is qua breedte en diepte meer dan overtuigend. We hebben de auto gebruikt tijdens een weekendje wandelen en de twee reistassen alsmede rugzakken en de overige bagage vonden moeiteloos een plekje. Ook de enorme plunjezak van zoonlief ‘marinier’, die even meereed, paste daar nog zonder problemen bij.

Volle boodschappentassen passen netjes onder de hoedenplank en onder de bodem is nog een vak voor allerhande kleinere spullen en eventueel ook de laadkabel. Besef wel dat je daar moeilijk bij kunt komen als je de bagageruimte vult. Als je echt veel bagage mee wilt nemen, dan zul je merken dat de vrij snel aflopende achterruit wat beperkingen geeft. Maar dan moet je ook wel heel veel bagage te verstouwen hebben want het gebrek aan extra hoogte wordt ruimschoots door de grote breedte en diepte gecompenseerd.

Nét niet ‘af’, en nét niet premium. Maar verder: top!

Wel een beetje jammer dat de ID.7 net als alle andere elektrische Volkswagens geen frunk heeft. Dat zou hem écht ‘af’ maken. En daarmee kom ik op mijn eindoordeel.

De Volkswagen ID.7 (Tourer) is een auto die ongekend veel ruimte biedt, maar zijn bestuurder door het forse formaat ook wel eens voor een uitdaging zal stellen. Krappe parkeerplaatsen zullen bijvoorbeeld zo nu en dan tot kromme tenen en zweethanden leiden. Dat is nu eenmaal inherent aan het formaat. Maar de forse wielbasis zorgt ook weer voor heel veel rust, ruimte en stabiliteit, en dat maakt de ritten op de grotere wegen weer uitermate prettig. Omdat ook dan het verbruik erg meevalt, heeft Volkswagen met deze ID.7 een geweldige reisauto in de showroom staan.

 Als Volkswagen bij een volgende update nog wat aandacht aan de ergonomie besteedt, dan is dit een van de weinige auto’s die naar mijn mening bijna niets meer te wensen overlaten. Ook niet als je graag in een ‘premium’ auto zou rijden.