Kleine bekentenis: een van mijn favoriete merken is Volvo. Zelf heb ik dan ook een klassieke Volvo Amazon, maar dat terzijde. Met de komst van de nieuwe Volvo XC90 kijken we graag nog eens naar de kolossus die de huidige generatie Volvo XC90 is.
| Sterke punten | Zwakke punten |
| + Bowers & Wilkens audio | – Stugge stoelen |
| + comfort (van de luchtvering) | – Krasgevoelig interieur |
| + adaptieve koplampen | – (te) hoge motorkap |
Wat is de Volvo XC90?
De Volvo XC90 is ondertussen al een oud beestje. Hij werd voor het eerst getoond op 7 januari 2002 tijdens de Detroit Motor Show. De huidige generatie stamt al uit 2015, dus ruim negen jaar geleden. Het is de grootste SUV die door Volvo wordt gemaakt, vergelijkbaar qua grootte met de Range Rover Sport of BMW X5. Dit betekent dat je op alles neerkijkt: een Range Rover Evoque lijkt klein, en een Audi A1 minuscuul. Dat geeft je een gevoel van superioriteit op de weg, bijna alsof je heer en meester bent. Natuurlijk is dit een illusie. De Volvo XC90 is juist heel vriendelijk, vergelijkbaar met een oude betrouwbare Labrador.
Kenners van Volvo weten het al: de T8 betekent dat het model het hoogste vermogen heeft dat beschikbaar is, namelijk 455 pk en 640 Nm koppel. Hij sprint van 0 naar 100 km/u in 5,4 seconden. Het mooiste aan die cijfers is hoe nutteloos ze eigenlijk zijn. Bij een Volvo is vermogen prettig, maar grotendeels irrelevant; alles draait om comfort. Dat gezegd hebbende is de T8 de enige keuze als je voor de XC90 gaat. Met een gewicht van 2250 kg is het vermogen prettig, maar nooit overweldigend.
Een cijfer dat wél belangrijk is: laadruimte. In de zevenzits configuratie heb je nog altijd 447 liter aan ruimte, genoeg voor het gezin, vriendjes van de kinderen, en die oude betrouwbare Labrador. Als de derde zitrij omlaag gaat, groeit de ruimte tot 1184 liter, met een fijne, vlakke laadvloer en geen drempel om over te spreken. Nog steeds niet genoeg ruimte? Dan vragen we ons af wat je wilt vervoeren, maar we gaan ervan uit dat het zwaar is. Volvo ook, want de XC90 kan met een druk op de knop zichzelf laten zakken. Zo hoef je zware dingen niet meer zo hoog te tillen. Met alleen de voorste stoelen in gebruik, is de ruimte 2410 liter.
Hoe rijdt de Volvo XC90?
De Volvo is een auto die het meest in zijn element is op de snelweg. Daar valt de grootte enigszins mee vergeleken met vrachtverkeer. Het enorme panoramadak op onze auto draagt goed bij aan het gevoel van ruimte in de cabine. Dankzij de optionele luchtvering is het comfort uitstekend. De auto zweeft over de weg, zoals je dat zou verwachten van een zwevend tapijt. Hobbels in de weg merk je nauwelijks op, en als je ze wel opmerkt, besef je ineens dat het een dusdanig grote hobbel was dat die veel harder had moeten aankomen. De Volvo absorbeert het allemaal en maakt er korte metten mee.
Dit betekent ook dat bochten een vreemd iets zijn voor de XC90. De auto helt over als de Eiffeltoren op een winderige dag. Nemen we dat de Volvo kwalijk? Nee, zeker niet. Sterker nog: het draagt bij aan het karakter van de auto. Telkens als je een bocht neemt en je flink overhelt, voelt het gecontroleerd aan, waardoor het vergefelijk is.
De elektrische stuurbekrachtiging is zeer licht, in het begin zelfs iets te licht. De overbrenging is ook erg kort. Bij een auto van dit formaat verwacht je veel te moeten sturen, maar vanwege het stuurmechanisme in deze grote SUV is dat absoluut niet het geval. Het vereist enige gewenning, maar als je het eenmaal door hebt, maakt het helemaal niets meer uit.
Via het infotainmentscherm kun je bladeren door de verschillende rijmodi. De keuzes zijn uitgebreid en omvatten:
– Hybride: Normale rijstand voor de Volvo. Soepele schakeling tussen de elektromotor, en verbrandingsmotor. De auto voelt ontspannen.
– Pure: Volledig elektrisch. Volvo claimt 71 km. We hebben nooit meer dan 58 km gezien.
– Power: De vering gaat omlaag, het sturen wordt iets zwaarder en de interne verbrandingsmotor doet meer zijn best. Een goed uitgevoerde modus, eentje die de XC90 niet staat.
– Constant AWD: Permanent vierwielaandrijving. Handig voor als het bijvoorbeeld gesneeuwt heeft.
– Off-road: De vering gaat omhoog, hill descent control wordt automatisch geactiveerd en het sturen wordt nog iets lichter.
Zelfs na een korte rit met de Volvo merkten we dat de Hybride-modus het prettigst is voor normaal gebruik. Logisch, zou je denken, maar dat komt door een onverwachte invloed. De verbrandingsmotor, die bijspringt wanneer nodig, laadt de accu op of houdt deze op hetzelfde niveau, afhankelijk van wat de gebruiker wil. Daardoor voelt de Hybride-stand natuurlijk aan. Ook het schakelen van de motor in deze stand voelt normaal aan. De overige modi, vooral de “Power”-modus, voelen geforceerd, alsof je een mammoet sportschoenen aantrekt (als dat mogelijk zou zijn natuurlijk). Zoals we al eerder zeiden: de auto is gemaakt voor comfort, en in de Hybride-stand komt dat het beste tot zijn recht.
De dagen van grote, schadelijke auto’s lijken voorbij te zijn, althans dat bewijst Volvo met de XC90. Volgens het Zweedse merk moet het verbruik op 1,2 liter per 100 km liggen, natuurlijk bij normaal gebruik met een voldoende opgeladen accupakket. Dit is een claim die we nooit hebben gehaald. Zoals bij elke auto tegenwoordig, laat de kolossus je zien wat je verbruik is geweest. Bij normaal gebruik in de Hybride-stand was dat gemiddeld 2,2 liter per 100 km. Meer dan geclaimd, ja, maar met die cijfers kunnen we onmogelijk ontevreden zijn. Mocht je je afvragen wat het verbruik is als er voornamelijk gebruik wordt gemaakt van de verbrandingsmotor? Wij ook, het kwam uit op 9,9 liter per 100 km, oftewel ongeveer 1 op 10. Voor een enorme auto met een gewicht van twee en een kwart ton is dat nog altijd erg respectabel.
Sterke punten
Als je net zoveel van muziek houdt als ondergetekende. Dan heeft Volvo ook aan jou gedacht. Het Bowers & Wilkins-audiosysteem is magnifiek: 1410 watt aan audioperfectie, de tonen, klanken, bas en algehele kwaliteit van het systeem zijn van een niveau waar menig concurrent niet aan kan tippen. Het kost €1000,- als losse optie. Maar als je maar één optie kiest op je Volvo, laat het deze zijn.
Als je twee opties mag kiezen op je Volvo XC90, laat de tweede optie dan het luchtveringssysteem zijn. Zoals we al schreven, is het actieve luchtveringssysteem met Four-C uit de kunst. Het is alsof je zweeft boven de weg in plaats van dat je erop rijdt. Nu ben ik me ervan bewust dat ik als autojournalist zou moeten zeggen dat een auto die 5 mm boven de grond hangt het beste is, en dat de motor verbonden moet zijn met je ruggengraat… Het comfort in de Volvo is echter precies het tegenovergestelde. Lekker hoog zweven, als een hete luchtballon met wielen.
Bijna alle nieuwe auto’s die ik rijd, hebben het: adaptieve koplampen. Koplampen die, afhankelijk van tegenliggers, het lichtbeeld aanpassen zodat je meer zicht hebt zonder andere weggebruikers te verblinden. In de meeste gevallen zijn die toepassingen prima, maar zelden zo goed doordacht als in de Volvo. De bewegingen die het lichtbeeld maakt tijdens het aanpassen, voelen ontzettend natuurlijk aan. In de meeste auto’s wordt het licht bijgesteld in de vorm van blokken, waarbij een blok ineens wegvalt of verschijnt. De Volvo gebruikt vloeiende bewegingen, een simpel detail dat makkelijk over het hoofd wordt gezien. Het verschil is dat je nooit verrast wordt door je eigen lampen. Het spontaan wegvallen van een lichtblok kan soms onaangenaam zijn. Door het in een vloeiende beweging te doen, passen je ogen zich samen met het lichtbeeld aan, waardoor je altijd maximaal zicht hebt. Bovendien bewegen de lampen ook mee met je stuurbewegingen.
Zwakke punten
Wat vooral opvalt door het comfort van de rit, is hoe stug de stoelen zijn. De ondersteuning is niet overal in de zitting even prettig, en bovendien houden de stoelen je ook niet stevig op je plek, waardoor je vaker dan gewenst naar links en rechts schuift tijdens je rit. De elektrische bediening is wel fijn, maar toch is het me nooit gelukt om echt comfortabel te zitten in de stoelen van de Volvo XC90.
Een SUV is inherent een offroad-geschikte auto, iets dat wordt bevestigd door de offroad-modus. Jammer is dat veel oppervlakken in de Volvo gemakkelijk krassen of vegen oplopen. Zelfs als je amper iets raakt, bijvoorbeeld met je schoen tijdens het instappen, of al door iets neer te zetten op de bijrijdersstoel er gelijk een veeg of kras lijkt te ontstaan. Een schrik die je niet snel vergeet, maar wel eentje die je vaak opnieuw tegenkomt. Gelukkig zijn de vegen ook weer makkelijk weg te halen met een vochtige doek, wat het probleem eenvoudig oplosbaar maakt. De rest van het interieur is erg prettig, fijn afgewerkt met metaal, leer en hoogwaardig plastic. Wellicht valt het daarom juist zo op.
Het is een klein probleem, maar vervelend voor een kleintje: de Volvo XC90 T8 Recharge heeft zonder twijfel de hoogste motorkap die ik ooit heb meegemaakt in welke auto dan ook. Nu kan ik veel grappen maken over dat ik te klein ben en de auto een normaal formaat heeft, maar het feit blijft: iemand van 1,89 meter kon, volledig uitgestrekt, niet bij de motorkap toen hij voor de auto stond en de motorkap omhoog was. Het heeft het voordeel dat toegang tot de motorruimte gemakkelijk is. Door het dunne materiaal waar de motorkap van is gemaakt, was ik behoorlijk bang deze te vervormen tijdens het sluiten. Iets wat ik, toegegeven, vanaf de zijkant moest doen, en dus met z’n tweeën.
Uitrusting
Onze testauto was van de zogenaamde “Ultra”-specificatie, wat eigenlijk betekent dat het de meest luxe uitvoering is. Dit omvat zaken zoals een zwarte hemelbekleding, head-up display en een panoramadak. Bovendien is de merkidentiteit bij Volvo nog altijd zeer aanwezig. Kleine details, die ook terug te vinden zijn in mijn klassieker, zijn er na 55 jaar nog steeds, zoals het vloeiend overlopen van het dashboard naar de deurpanelen, de obsessie met veiligheid of gewoon de kleine dingetjes zoals een parkeerkaarthouder voor mensen die nog papieren parkeerkaarten gebruiken.
De consumentenadviesprijs van de auto zoals wij hem reden, was een indrukwekkende €108.116. Erg veel geld? Ja. Te veel geld? Nee. Een vergelijkbare en vergelijkbaar uitgeruste BMW X5 kost ruim €40.000 meer. Het verschil zit hem in het feit dat de Volvo meer ruimte heeft, een derde zitrij en een beter audiosysteem. Om dat even in context te zetten: voor hetzelfde geld als de BMW heb je ook een volledig uitgeruste Volvo XC90 én een goed uitgeruste Mazda 3.
Conclusie
Een conclusie trekken over de Volvo XC90 is erg makkelijk, merkvoorkeur terzijde. De XC90 is een auto die je wilt voor een roadtrip door Europa. Lange ritten worden heerlijk, en aan het einde kun je makkelijk het nieuwe album van Sabrina Carpenter meezingen. Grappen terzijde: het vlekgevoelige interieur en de hoge motorkap zijn vervelend, maar die punten maken de Volvo XC90 nog geen slechte keuze. Het is een letterlijke continentale cruiser.
